5 november

5 november liep ik door de stad en kon de vibraties voelen.
Ik was gewoon opgestaan, had mijn tanden gepoetst, ontbeten met koffie en gedoucht. Het leek een dag als alle andere. Het was druilerig, mistig weer. Ik voelde de druppels tegen mijn gelaat toen ik de deur opendeed. De koude wind verkilde mijn botten. Winterjassenweer. Een dag om in bed te blijven.
Maar alles veranderde toen ik eenmaal buiten was. Er was iets gaande. Iedereen leek te glimlachen. Mensen straalden van hoop en verwachting. Blank, Surinaams, van de eilanden, Marokkaanse vrouwen met hoofddoek die boodschappen deden, Turkse mannen in het koffiehuis, iedereen had het erover. Obama is verkozen tot president.
Heel Utrecht straalde. Iedereen had het gevoel dat alles nu mogelijk was. De wereld zou veranderen. Amerika zou veranderen. Wij zouden veranderen. Als in de Verenigde staten, waar acht presidenten geleden Martin Luther King een droom had, die droom verwezenlijkt kon worden, dan kon alles.
Mensen huilden van geluk. Iedereen kreeg een boost in zijn zelfvertrouwen. Ook ik zal het onmogelijke mogelijk maken. Waar Turken en Marokkanen zich door Nederland gekleineerd voelde, was er weer hoop. Waar Nederlanders zich ingeklemd voelden, was weer hoop. De lucht zinderde. Wij kunnen het ook. Want soms is wat onmogelijk lijkt alleen maar moeilijk. En moeilijkheden, kunnen overwonnen worden. Zoals Obama overwon.
Ik slenterde door de straat en langzaam veranderde mijn loop in een huppelpas. Direct veranderde ik van plan. Niks niet in bed blijven. Lekker uit lunchen gaan. Brood met geitenkaas, vijgen en dadels! Ik voelde de energie door mijn lichaam trekken. En boven mij, boven mij stopte de druilerige regen en scheen de zon. Voor het eerst in vier dagen.

Ik zag een vrouw met haar zoontje naar de auto lopen. Het jongetje was zes of zeven jaar oud, en huppelde naast zijn moeder. “Mama, heeft Obama gewonnen?”, vroeg hij. Zijn mama knikte. “Yes, Obama is de eerste zwarte president en dat is zo chill!” Een gewoon jongetje van zeven. We zijn allemaal Amerikanen.

Een lichtje van God

Uit het AD:
Op de Neude zijn op proef alle lichten al uitgeschakeld. Hierdoor
stroomt het fietsverkeer beter door. De fietsersbond is enthousiast
over de proef. Woordvoerder van Embden: "Er zijn godzijdank nog geen
ongelukken gebeurd."

Dus, waar we voorheen konden vertrouwen op verkeerslichten, legt de
fietsersbond ons leven nu weer in handen van God. Als ik moest kiezen
tussen verkeerslichten of de voorzienigheid, dan wist ik het wel. Maar
misschien wil de fietsersbond iedere zondag bidden aan God dat xij
alle fietsers op het Neude weer veilig aan de overkant laat komen deze
week?