tot de kern

In de jaren tachtig deed ik mee aan demonstraties tegen kernenergie. Daarbij moet worden aangetekend dat ik toen veertien was. We deden lessen maatschappijleer over demonstreren, kernenergie en politiek. Ik liep mee in een demonstratie in mijn woonplaats, Delfzijl. Datzelfde jaar ging ik mee op excursie naar Dodenwaard, vanuit mijn school, omdat ik de andere kant van het verhaal ook wilde horen. Uiteindelijk kwam ik tot de conclusie dat we kernenergie niet zouden moeten doen.

Nu, dertig jaar later, schijn je weer je positie te moeten bepalen omtrent kernenergie. Blijkbaar is het kernenergieprobleem veranderd. Prominenten, politici dan vooral, propageren dat we het milieuprobleem niet anders kunnen oplossen dan met kernenergie. Daarover is nu langzaam publiek debat ontstaan in kranten en op internet. Nou, bij deze ga ik dan opnieuw mijn positie bepalen.

Waarom moeten we af van gas en olie als energiebron? Daarvoor zijn drie redenen: Het is vervuilend, het spul raakt op en we moeten ervoor zaken doen met landen waar je liever niet afhankelijk van bent, zoals Rusland, Nigeria, Iran en Saoedi Arabië.

Is kernenergie hiervoor een goede vervanging? Nee. Het is vervuilend, uranium raakt op en we moeten ervoor zaken doen met regimes waar je liever niet afhankelijk van bent, zoals Rusland en Congo.

Waarom wordt kernenergie dan toch als _de_ oplossing aangedragen voor onze problemen met gas en olie? Dat komt omdat het milieuprobleem eenzijdig wordt gezien als een CO2 probleem. Daar is kernenergie inderdaad een oplossing voor, want er komt geen CO2
vrij. Maar het vervangen van de ene vervuiling voor de andere, van het ene nare regime door het andere en van de ene eindige grondstof door de andere is natuurlijk geen oplossing. Dat is wederom het voor je uitschuiven van het probleem. Dat doen we al zo'n dertig jaar. En dat is het echte probleem.

Joepie, ik word spion!

Als kindje was ik dol op James Bond. Niet zozeer om de bikinimeisjes, waarvan ik het maar vreemd vond dat James er steeds op viel, of de keiharde actie met Chinezen met stalen vullingen en onthoofdende hoeden, maar om de gadgets die hij had. Q was mijn held! James was de eerste met een palmtop, de eerste met een telefoon met camera, en had zo'n pen waar de vulling met zo'n vaart uitschoot dat de tegenstander erdoor gedood kon worden. Hij dronk welliswaar martini, maar ik nam aan dat dat geen absolute voorwaarde was, en dat "Sinaasappelsap, vers" ook best een leuke kreet zou zijn bij de bar. en let's face it, "Mijn naam is Wii, iiwi.", is ook gelijk lekkere productplacement, goed voor de inkomsten.

Gelukkig, dankzij MI5 kan ik nu ook 007 worden. De dienst zoekt namelijk homoseksuelen die spion willen worden. Homo's en lesbiennes zijn namelijk, volgens de dienst, al sinds hun jeugd bezig met zich anders voordoen dan ze zijn, dus zijn ze er erg goed in. Echt waar. Ik ga morgen een pak huren en op gesprek!