Berlijn

Berlijn was geen bewuste keuze. Het was een overschot aan Duitse boeken, overgebleven van een Bookcrossingkraampje op een wijkmarkt, en een poging een vakantie te regelen via het internet.
Ik moest een keer naar Duitsland met die boeken, had ik bedacht. Ergens vlak over de grens, wellicht in een van die steden waar ik met de trein doorheen was gereden onderweg naar Italië vorig jaar. En ik wilde naar de achterlanden van de Costa Brava, een mooi nog onbekend gebied waarover ik gelezen had in een reisrubriek in de krant. Daar wilde ik gaan fietsen. Dat kon ik dan combineren met een aantal dagen Barcelona, waar je ook goed kon fietsen, had ik ergens gelezen.
Dat lukte niet goed. Ik kon geen combinatie vinden van Barcelona en fietsen in de heuvels onder de Pyreneeën die paste. Gefrustreerd dronk ik een kop thee en dat was het moment dat ik voor het eerst dacht aan fietsen in Berlijn. Misscien waren he de twee B's van Barca en Berlijn, misschien gewoon de gedachte aan fietsen in een grote stad, maar het sprak wel aan.
Geen moment eraan gedacht dat het twintig jaar geleden is dat de muur viel dit jaar. Het was gewoon en combinatie van factoren. De eerste hit op het web die ik vond over fietsen in Berlijn ging over de Mauerweg, een fietstocht door de stad, langs de straten waar de muur had gestaan. Dat klonk typisch als iets dat ik zou doen. Handig ook, want dan hoefde ik niet met de boeken te slepen, maar kon ik ze gewoon fietsend wegleggen onderweg. Daarom ga ik de route fietsen waar ooit de Berlijnse Muur de stad in tweeën deelde.