zaterdag 13 augustus 2011

vakantieobservaties: het openbaar toilet

Plassen op locatie was vroeger simpel: Bij de WC zat een mevrouw met een schoteltje. Daarin legde je muntjes, ging naar binnen en plassen. Als je moest poepen legde je wat extra's in het schoteltje, een soort stankbelasting. Maar nu is er de techniek, die deze mevrouw overbodig maakt.

Zodoende is er een schuifhek bij de ingang van het toilet, zo'n hek als je ook bij de metro hebt. Je gooit 10 kronen in de automaat en het hek gaat automatisch open en je kunt naar binnen om te plassen. Maar niet iedereen heeft natuurlijk een tien kronen muntje. Dus naast de hekautomaat staat een wisselautomaat. Hierin gooi je je vijf kronenmuntjes, of je vijftig kronen biljetten, en je krijgt je wisselgeld in tien kronenmuntjes.

Maar ja, er zijn onverlaten die zo nodig moeten en helemaal geen geld hebben. Die springen over het hek en rennen naar het toilet. Daarom is er een bewaker achter het hek, die deze booswichten in de kraag vat voor ze gratis kunnen piesen. Om deze bewaker te beschermen is er een huisje gebouwd van plexiglas, waar hij in kan schuilen tijdens het grote zomertoiletoproer.

Daar stond ik met mijn tienkronenmuntje. Ik deponeerde hem in de automaat, maar niets. Ik kreeg mijn muntje terug. Terwijl ik onrustig voor het poortje danste, met mijn benen tegen elkaar, probeerde ik het nog een paar keer, zonder resultaat. Het hek bleef voor mij gesloten. Ik mocht van de techniek niet piesen. De bewaker kwam kijken, maar kreeg het ook niet voor elkaar. In zijn plexiglazen huisje drukte hij vermoedelijk op een rode override knop. Het hek ging open. Ik gaf de tien kronen aan de bewaker en kon piesen. Alleen het schoteltje ontbrak.