Als je het maar hard genoeg gelooft gebeurt het ook.

Het was weer zo'n geweldig plan; het vrijgeven van de tarieven van de tandartsen. Iedere tandarts kan nu zelf zijn tarieven vaststellen, en de wondere wereld van de concurentie en marktwerking zou zijn werk doen. Alles zou als met een toverstaf goedkoper worden. Een soort placebo effect, als je het maar hard genoeg gelooft gebeurt het ook.
Als zorgconsument wordt je geacht de tandartstarieven te vergelijken en een verantwoorde keuze te maken. Zoals in de reclame van een zorgverzekeraar, dokter A is goedkoop, dokter B heeft jarenlang ervaring en dokter C geen wachtlijst. Ik kies dokter B, want ik vind ervaring belangrijk. Zo ongeveer. Nog even en alle tandartsen hebben hun eigen facebookpagina. 'Kijk, ik heb al 500 likes'.

Anyway, het zoontje van iemand die ik ken moet misschien een beugel. Dus op naar de ortho, om te vragen wat de beugel van haar zoontje gaat kosten. Dat bleek uiteindelijk meer te zijn dan de zorgverzekering vergoedde. Daar wilde moeder nog eens goed over nadenken. Kon ze dat betalen? Was er niet iemand goedkoper? Was de beugel eigenlijk wel zo nodig? Dat was geen probleem, vond de ortho.
En twee weken later verscheen een rekening voor het vragen naar de prijs van de tandarts. 25 euro, af te rekenen binnen twee weken. Nou, toch eens bellen met de zorgverzekering. Die was niet verbaasd. "Oh, dat is geen probleem hoor, dat wordt gewoon vergoed. U moet even een declaratieformulier invullen."
Toch nog enigzins verbijsterd legde ze de hoorn neer. Vragen naar de prijs van de tandarts kost 25 euro en de verzekering vergoed dat. Zo wordt de zorg dus goedkoper. Ik ben niet verbaasd als de aanvullende tandartsverzekering volgend jaar een stuk duurder wordt.