De tijd

Ik kwam aan in Lissabon op de zondag dat de zomertijd inging. Terwijl ik op het moment dat het vliegtuig opsteeg mijn horloge al verzette, deden de Portugezen dat slechts met mate. Het gevolg was dat toen ik aankwam, de meeste buitenklokken nog niet op de zomertijd stonden, maar hun rondjes in de tijd nog liepen op de wintertijd. Toen ik zeven dagen later vertrok, terug naar Nederland, stonden de meeste buitenklokken nog steeds op wintertijd.
De Portugezen maken zich niet echt druk om de tijd, hoewel ze zich blijkbaar wel druk genoeg maakten om door de hele stad klokken neer te zetten waar je de tijd pas van weet als je op je horloge kijkt of hij goed loopt. Dat zou in Nederland niet gebeuren, dacht ik, net zoals wij geen mannetje in de tram zouden hebben die af en toe de tram stilzet en uitstapt om met een stuk touw aan de achterkant het energieding op het dak weer goed langs de stroomdraden te laten lopen. De tijd zou in Nederland altijd goed lopen.
Maar gelukkig had ik buiten de waard van Transavia.com gerekend. Op de terugweg spreekt de purser ons vrolijk toe vanuit de intercommen. Nadat ze ons heeft uitgelegd dat we niet mogen roken, waar de nooduitgang is en hoe we het zwemvest om moeten doen in tijden van nood meldt ze: "Vandaag hebben we entertainment op uw terugvlucht en de film die we u laten zien vandaag is 'New years eve'."