Uit! Een dikke maand ploeteren, dat wel. Met liefde hoor, net als met Rosenboom, maar het is wel ploeteren. En de Rosenboom is een van de mooiste boeken ooit geworden in mijn beleving, dus wie weet wat er met deze gebeurt.De sfeer van het boek beklijft tot nu het beste. Je ziet de kolonie (en de VOC) opgericht worden, en ook langzaam weer ten ondergaan aan vriendjespolitiek, corruptie en baantjesjagers. En met de teloorgang van de VOC gaan ook de personages uit deze roman ten onder. Zij hebben eigenlijk verder geen band met de VOC, maar worden toch door de VOC vermorzeld. Net zoals de oorspronkelijke bewoners weggevaagd worden, uiteindelijk. Niet eens bewust in het begin. Pas veel later, bij de baantjesjagers en de corruptie worden ze echt gewoon en masse neergeschoten. Maar hun cultuur, hun manier van leven wordt vanaf het begin onmogelijk gemaakt.
In het eerste deel wint de Khoi-man nog, die een andere stam hun runderen laat verkopen aan de VOC, om ze van de VOC weer te stelen om zo herder te worden, de hoogst mogelijke titel in zijn cultuur. Maar uiteindelijk wordt de grond gewoon van de VOC, waardoor de oorspronkelijke bevolking geen herder meer kan worden. En zonder vee ben je niets.
Zo vergaat het ook het Khoi meisje dat opgenomen wordt bij de stichter van de kolonie, van Riebeeck. En eigenlijk alle andere figuren. Allen worden geplet door de maalstenen van de VOC. Wat overblijft zijn de heren XVII.
Het aardige van het boek vind ik dat je de research van het boek nog heel erg in de roman aantreft. Het is eigenlijk geromantiseerde research. Ik voelde nog de brieven en scheepsberichten die dan Sleigh voor dit boek gelezen moet hebben. In een stoffige kamer vol met Zeventiende euwse scheepsrollen, zo stel ik mij voor, waar weinig licht naar binnen komt, en hij zit achter een houten tafel, rol voor rol voorzichtig uitspreidend, lezend voor het perkament onder zijn vingers vergaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten