Het stadhuis in Utrecht, het mooie gebouw van Enric Miralles, moet worden schoongemaakt aan de buitenkant. Een grote steiger is natuurlijk lelijk in het stadsbeeld, dus kan daar een groot doek tegenaan. En, oh win-win situatie, daarop kan een reclameboodschap. Reclame is schijnbaar namelijk niet lelijk in het stadsbeeld. Bovendien wordt uit de opbrengst een gedeelte van de schoonmaakoperatie betaald.
Nu blijft het natuurlijk de gemeente, en ook Utrecht heeft de softe christen van de Christen Unie in de raad, van wie harry Holland gewaarschuwd moet worden tegen de grote geneugten des leven. Kortom, het moest wel verantwoorde reclame worden. Geen reclame voor drank. Geen reclame van de beroemde rokende cowboy. Geen half of geheel ontklede vrouwen. En mannen denk ik, maar daarover heb ik de gemeenteraad niet gehoord. Geen sex, drugs of rock'n roll derhalve. Met glazen Ale hangen aan de borsten van ontklede mensen, terwijl je erna geniet van een sigaret, dat is beperkt tot het paradijs.
Maar gelukkig, er is nog een verslaving, waar we ons van rijkswege in dit leven gewoon nog onbeperkt aan mogen laven. Gokken! Dus hing er wekenlang een 20 bij 30 meter spandoek aan het gemeentehuis om ons te wijzen op de grootste postcodekanjer ooit.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten